HET PADDENSTOELENBOEK (Edwin Flores)

Wildplukken is in, paddestoelen plukken is sexy en van deze tijd, zelfs in Oud-Zuid Amsterdam.
Hoewel dit boek al een jaar in de boekhandel ligt wil ik, gezien de tijd van het jaar, graag aandacht besteden aan dit mooie paddestoelenboek. Om meerdere redenen.

Erwin Flores is wat mij betreft een voorbeeld van een iemand die zijn hart volgde en bovendien ver zijn tijd vooruit was. Voordat Ben Tiggelaar het boekje Dromen, Durven, Doen schreef had Edwin al een plan. Deze voormalig rayondirecteur van Randstad heeft al enkele jaren geleden een carriere switch gemaakt (ook hot!) en is al weer enkele jaren into the forest. Hij ruilde de gelikte lease wagen en creditcarts in voor een leven in en met de natuur in combinatie met slim ondernemen. Hierbij maakt hij handig gebruik van zijn netwerk, de sociale media en you tube.

Ook de landelijke sterrenchefs maken graag gebruik van zijn expertise en producten. Hiervoor plukt hij zijn waterkers vers uit de plantsoenvijvers en de paddenstoelen uit de bermen en bossen. Geen paddestoel is veilig voor Edwin en drijft zijn familie soms tot waanzin als hij voor de zoveelste keer de auto naast de kant van de weg moet zetten om een aantal porseleinzwammen vakkundig los te steken.

 Onderstaande tekeningen zijn van Yvette van Boven, multi-talent en een van mijn heldinnen .
 

In dit boek vind je geen honderden soorten paddenstoelen, maar juist een overzichtelijk twintigtal zonder giftige 'dubbelgangers'. Het boek is helder opgezet en fris vormgegeven met fraaie foto's en illustraties. De eerste drie hoofdstukken gaan over de paddenstoelenjacht. Met de beknopte -maar heldere- basiskennis, determineertips en per paddenstoel zeer duidelijke informatie ga ik op een andere manier naar paddenstoelen te kijken.

In het laatste hoofdstuk staan de recepten, waarvan er veel vegetarisch zijn. De recepten zijn stap voor stap beschreven en zeker niet ingewikkeld. En natuurlijk ook prima te maken met paddenstoelen die je in de winkel hebt gekocht.

Paddenstoelen plukken is eng en gevaarlijk, dat leert menig Nederlander. Edwin Florès denkt daar duidelijk anders over! Veel eetbare exemplaren hebben namelijk een, bijna identiek, giftig broertje of zusje. Maar voor mij geen reden om me vast te houden aan de wijze raad uit mijn jeugd en op onderzoek uit te gaan. Ik voeg daad bij woord en heb inmiddels mijn mand gepakt en loop het park in: meteen resultaat.

Een eetbare Weidechampignon in de berm op weg naar de supermarkt......ik check nog even of het geen (groen)knolamaniet is (anders is een levertransplantatie de enige mogelijkheid om deze paddestoel te overleven!) of een karbolchampignon (geel aan de onderkant van het pootje). Check dubbelcheck!

Dus allen de laarsen aan en gaan! Het is nu de tijd!

PS: onder 75 nieuwe likes op Faceboek verloot ik dit boek!

Recensie: Marco Louter (marco.almere@gmail.com)
Facebook: kookboekrecensie

Uitgeverij: Becht